Өөдгүй жаал дотор минь орчихоод
Өр рүү өшгичих шиг
Өтөл эр үснээс зуурчихаад
Өөр ертөнц рүү чангаах шиг
Бяцхан охин мөрөн дээр сандайлаад
Бүүвэйн дуугаар ховсдож байх шиг
Бүгд тэгснээ замхран одоход
Бодлоос өөргүй орь бие хоцрох шиг
Өтгөн царс ойгоор шургачин би гүйнэ
Өмнөх замыг харахгүйдээ бүдчин унана
Өвдөг шалбарч цусаа савирууллаа ч
Өвчинд идэгдсэн бие мэдрэхээсээ өнгөрч
Бургас мөчир гарт галбиргүй дүрс сийлж
Бошинзны хормойг хэрцгийгээр тасар татан
Буруу замд садаа хийхийг санаархавч
Буг шүглэсэн бие минь зогсохоосоо өнгөрч.
Айдас жихүүдэстэй анд бололцож
Амьгүй бүхэнтэй хань бараалж
Аз жаргал баяр талархлыг умартаад
Араатан адил улангасан давхина
/Зохиогч: Дусал Үг/
No comments:
Post a Comment